پورتال یک: من امروز از سربازانم در جبهه سلامت شرمسارم. مطالباتشان معوق مانده، انبارهایم از سلاح خالی می‌شود. پائیز سنگینی فرا می‌رسد. موج حمله جدیدی شکل گرفته است. یک میلیارد دلاری که رهبری از صندوق توسعه موافقت کردند ماه‌هاست به جز سهم کوچکی نگرفته‌ام؛ نمی‌دانم برای کدام کار مهم‌تر گذاشته‌اند؟

به گزارش پورتال یک به نقل از جماران، سعید نمکی در صفحه ی شبکه اینستاگرام خود نوشت:

به اسم خدا

دل نوشته ای به سردار دلها

در چهلمین سالروز دفاع مقدس همه بودند، چشمهایم دنبالت می گشت. عکست همه جا بود یادت در همه ذهنها و قلبها جریان داشت، تو نبودی ولی چشمهائی برایت می گریست سردار …

وقتی رفتی ویروس منحوس گرفتارمان کرد. بشیوه روزهای دفاع مقدس سنگر آرائی کردیم، گردهم آمدیم مدافع حریم و حرم و سلامت همه باهم بر آن تاختیم. بعضی از آنها که در کنارت بودند را صدا کردیم، ولی جایت خالی بود، می دانستم که اگر بودی حمایت هایت درون و بیرون از مرزها چقدر بکار می آمد! با آنکه دنیا ناجوانمردانه راهها را بر ما بسته بود مدافعین سلامت افتخار آفریدند تن بر آتش زدند، بیمار و ناتوان شدند، به شهادت رسیدند ولی از پا ننشستند. یک بار دیگر جهان باور کرد که قهرمانان این سرزمین در فشار و تحریم و بحران نمی مانند، آنها در روزهای سخت دفاع مقدس آموخته اند که با تمسک به شیوه جهادی و بسیجی در مقابل هیچ دشمنی زانو نزنند. اما امروز دلم گرفته بود، بعنوان سربازی که فرماندهی این جنگ نفس گیر را بعهده دارم، احساس تنهائی عجیبی کردم. امروز معنی آن بغض جانگدازت را در خلوت سازمان برنامه با همه وجودم دریافتم.

حدود ۸ ماه خودم و یارانم در سراسر کشور یک روز آرام نداریم. هرچه می گوئیم همه گیری را نمی شود با التماس و تمنا متوقف کرد بی فایده است هرچه التماس و تمنا و فریاد می کنیم که کرونا را نمی شود بدون کمک های ویژه مهار کرد کسی باور نمی کند. ولی یادت هست گفتی اگر نتوانی پشتیبانی نیروهایت را فراهم کنی می مانیم؟ من امروز از سربازانم در جبهه سلامت شرمسارم. مطالباتشان معوق مانده، انبارهایم از سلاح خالی می شود. پائیز سنگینی فرا می رسد. موج حمله جدیدی شکل گرفته، یک میلیارد دلاری که رهبری از صندوق توسعه موافقت کردند ماههاست به جز سهم کوچکی نگرفته ام. نمی دانم برای کدام کار مهمتر گذاشته اند؟

شبهای زیادیست با دل نگرانی نخوابیده ام و برای آنکه مردم مشوش نشوند روزه سکوت گرفته ام ولی تاب آوری من کجا؟ صبوری و اخلاص حاج قاسم کجا؟

نگرانم سردار! نه برای خودم که آمده ام تا فنا شوم، برای کشورم که حفظ آبرویش در عرصه جهانی و در مقابل دشمنانش برایم رسالتی مقدسست و برای مردمم که برای سلامتی شان به هر آب و آتشی می زنم.

سردار می دانی که بی سلاحی و بی سپاهی ملال آورترین رنج فرماندهی است خوشا به سعادتت، ندیدن بعضی از رنجها و نامردیها پاداش دل شکسته ات بود که با وصال حق و فیض شهادت نصیبت شد، گوارایت باد، اما امروز دلم خیلی برایت تنگ شده حاج قاسم