نوزادان به شادی سرشناس هستند و معمولاً اولین لبخند آن‌ها در زمان سه ماهگی رخ می‌دهد و در هفت ماهگی در برابر صدای شادی، شنیدن اسم خودشان، دیدن اسباب بازی و پدر ومادر واطرافیان لبخند می‌زنند وابرازشادی می‌کنند.

اگر نوزاد شما چهره بی تفاوتی دارد و نسبت به صدای شما واکنشی نشان نمی‌دهد احتمال اوتیسم وجود دارد.

قدرت بینایی کودک در یک سالگی کامل می‌شود، اما از بدو تولد می‌تواند اشیا و افراد را به شکل خاکستری و غیر واضح تماشا کند و به تدریج دریک سالگی محیط اطراف خود را کاملاً رنگی و واضح می‌بیند.

همچنین نوزاد از سه ماهگی به حرکت افراد و اشیا در اطراف خود واکنش نشان می‌دهد و آن‌ها را تعقیب می‌کند. اگر نوزاد با حرکت چشمان خود شما را تعقیب نمی‌کند و نسبت به سروصدا، دگرگونی نور و اشیایی که درمقابل چهره اش قرار می‌گیرند بی تفاوت است با پزشک مشاوره انجام دهید.

در۹ ماهگی نوزاد با ادای کلماتی سعی می‌کند با والدین و اطرافیان خود ارتباط برقرار کند و زبان مادری خود را می‌آموزد، چنانچه نوزاد شما همچنان ساکت است و تمایلی به گفته گفتن ندارد و زمانی که با او گفت: وگو می‌کنید تنها به شما مشاهده می‌کند زنگ خطر ابتلا به اوتیسم وجود دارد.

کودک سالم پس از چندی سرانجام موفق به ادای کلمه مامان و بابا می‌شود و کلمه‌های دیگر را نیز به تدریج می‌آموزد، اما نوزاد مبتلا به اوتیسم کلمه‌هایی نامفهوم می‌گوید.

آمار‌ها نشان می‌دهند برخی از کودکان مبتلا به این بیماری با تاخیرسخن گفتن را آغاز می‌کنند و حدود ۱۵ الی ۲۰ درصد از مبتلایان هیچ گاه درطول زندگی گفته نمی‌گویند البته مفاهیم را درک می‌کنند، اما نمی‌خواهند صحبت کنند و تنها در برخی زمان‌های استثنایی کلمه یاکلمه‌هایی می‌گویند.

تا دوسالگی بیشتر کودکان توانایی ترکیب کلمه‌ها با یکدیگر و بیان جمله ساده را دارند، اما کودک مبتلا به اوتیسم نمی‌تواند به خوبی جمله بسازد.

نوزادان ازهفت ماهگی به بازی کردن علاقه مند می‌شوند و تمایل به بازی با اسباب بازی‌ها و حتی سایر کودکان دارند، اما کودک مبتلا به اوتیسم تمایلی به بازی با اسباب بازی ندارد و با کودکان ارتباط برقرار نمی‌کند. او درچیدمان اسباب بازی‌ها روش خاص و عجیبی دارد و معمولاً دوست دارد به تنهایی بازی کند.‌

می‌توانید میزان واکنش او به محیط اطراف را با یک آزمایش ساده بررسی کنید. یک عروسک به او بدهید و پس از مدتی عروسک را از او بگیرید، بررسی کنید که آیا گریه می‌کند، آیا مسیر دور شدن عروسک رانگاه می‌کند، اگر عروسک را دوباره به او بدهید تمایل به بازی دارد و عروسک را در دست می‌گیرد.

دیر به راه افتادن نیز می‌تواند نشانه اوتیسم یا سایر بیماری‌ها باشد و باید مورد بررسی دقیق قرار بگیرد، اگر نوزاد شما یک ساله و هنوز راه رفتن یا حرکت به صورت چهار دست و پا را آغاز نکرده است زنگ خطر ابتلا به بیماری اوتیسم وجود دارد.

مبتلایان به اختلال طیف اوتیسم معمولاً دارای یک سری حرکت‌های تکراری مانند چرخاندن دست ها، چرخیدن به دور خود و به طور کلی حرکت‌های غیر طبیعی هستند، درصورتی که فرزند خردسال شما دارای تیک‌های حرکتی غیر طبیعی است احتمال ابتلا به اوتیسم وجود دارد.

کودک مبتلا به اوتیسم بسیارحساس و تحریک پذیر است و اگر فردی به طور ناگهانی دست او را بگیرد یا حتی او را لمس کند به شدت واکنش‌هایی مانند فریاد کشیدن، ترس شدید و فرار را از خود نشان می‌دهد.

کودک مبتلا به این بیماری از برقراری ارتباط با دیگران واهمه دارد و در دنیای خیالی خود زندگی می‌کند. اگر فرزند نوپای شما تمایلی به بازی با شما یا هم سالان خود ندارد و گوشه گیراست برای بررسی‌های دقیق‌تر به پزشک مراجعه کنید.

کودک اوتیسمی مانند سایر کودکان واکنش‌های احساسی نشان نمی‌دهد، به ویژه در زمان ناراحتی آرام کردن او بسیار دشوار است و امکان دارد برای ساعت‌ها به گریه، گفتن کلمه‌هایی نامفهوم زیر لب، فریاد کشیدن و حتی رفتار‌های خود آزاری ادامه دهد.

تصور نادرست درباره کودک اوتیسمی این است که او هیچ گاه نمی‌تواند حرفه‌ای بیاموزد و مانند یک فرد مبتلا به عقب ماندگی ذهنی نیازمند مراقبت دائم است. اما پژوهش‌ها نشان داده است بنا برشدت ابتلا به این بیماری فرد اوتیسمی می‌تواند زندگی خوبی داشته باشد، برخی از بیماران اوتیسمی با گذراندن دوره‌های آموزشی، توانسته اند مانند یک فرد سالم درجامعه جایگاه خود را به دست آورند.

برای نزدیک شدن به کودک مبتلا به اوتیسم باید زمان کافی صرف و راه ارتباطی مناسب را پیدا کرد. برخی از کودکان با نوشتن کلمه، تایپ آن، نشان دادن تصاویر و استفاده از زبان اشاره با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند و پشتکار اطرافیان برای افزایش ارتباط با او نقش موثری در بهبود سلامت روانی کودک دارد.

برخی ازکودکان اوتیسمی استعداد ویژه‌ای در کار با رایانه، انجام بازی‌های رایانه‌ای و حتی برنامه نویسی با این وسیله دارند.

مطالعه و خواندن کتاب ها، بررسی یک وسیله الکترونیکی یا چند رسانه‌ای برای ساعت‌ها باعث سرگرمی و مجذوب شدن کودک اوتیسمی می‌شود و والدین از این راه می‌توانند او را شاد و آرام نگه دارند.

کودک اوتیسمی به دلیل روحیه حساسی که دارد از صدا، محیط‌ها شلوغ و با نورپردازی شدید می‌ترسد. صدای وسایلی، چون جارو برقی می‌تواند سبب ترس شدید کودک و به گریه افتادن او شود، اگر کودک شما درمحیط‌های شلوغ بی قراری و گریه می‌کند، ازصدای ماشین، مکالمه بلند، زنگ تلفن یا حتی صدای جاروبرقی و ماشین لباس شویی می‌ترسد زنگ خطر ابتلای او به اوتیسم وجود دارد.

هرکودک اوتیسمی دارای ویژگی‌های شخصیتی و روانی منحصربه فردی است و بررسی شدت بیماری و روش برخورد با او برعهده کارشناسان و در مرحله دوم والدین واطرافیان است.

با حمایت کافی از کودک و پیگیری آخرین پژوهش‌های پزشکی و روش‌های درمانی کودک مبتلا به اوتیسم می‌تواند زندگی مناسبی به دست آورد.