حکایت؛
عذاب مرد میخ فروش!
من در لشکر عمر بن سعد بودم و فقط در لشکر ميخ چادر مي‏فروختم.

فضل بن زبير مي‏گويد: نزد «سدي» نشسته بودم که مردي وارد شد و کنار ما نشست، يک لحظه متوجه شديم که بدنش بوي «صمغ»( صمغ، شيره‏اي هست که از بعضي درختان مانند صنوبر گرفته مي‏شود.) مي‏دهد. «سدي» به او گفت «صمغ» مي‏فروشي؟ او گفت: خير! «سدي» گفت: اين بو براي چيست؟ آن مرد گفت: من در لشکر عمر بن سعد بودم و فقط در لشکر ميخ چادر مي‏فروختم. بعد از روز عاشورا، رسول خدا صلي الله عليه و آله را در خواب ديدم و در کنار آن حضرت، حضرت علي عليه‏السلام و امام حسين عليه‏السلام نيز حضور داشتند و ديدم که رسول خدا صلي الله عليه و آله به اصحاب امام حسين عليه السلام آب مي دهد. من هم در کنار رسول خدا صلي الله عليه و آله تقاضاي آب کردم؛ ولي آن حضرت از آب دادن به من خودداري کردند و فرمودند: آيا تو نبودي که به دشمنان ما کمک کردي؟ گفتم يا رسول الله! من فقط ميخ مي‏فروختم، در همين حال رسول خدا صلي الله عليه و آله به حضرت علي عليه‏السلام رو کردند و فرمودند: به او صمغ  بخوران. حضرت علي عليه‏السلام هم جامي به من دادند و من از آن خوردم، وقتي که بيدار شدم، تا سه روز از مخرج بول من، صمغ بيرون مي‏آمد، سپس آن حالت بر طرف شد؛ ولي بوي آن باقي ماند. «سدي» به او گفت: نان گندم بخور و هر چه از نباتات هست بخور و از آب فرات نيز بنوش؛ يعني هر چه دوست داري بخور، براي اين که هرگز فکر نمي‏کنم بهشت را دیدن کني. ( مدينةالمعاجز، ج ۴، ص ۸۷٫ )   منبع: کرامات حسينيه و عباسيه  ؛ موسي رمضاني‏ پور  نوبت چاپ: هفتم تاريخ چاپ: زمستان ۱۳۸۶ چاپ: محمد (ص) ناشر: صالحان  صفحات ۷۱ و ۷۲  

۲۹/۰۷/۱۳۹۴ – ۰۸:۰۰

این صفحه را در گوگل شاخص کنید



[ارسال شده از: جام نیوز]

[تعداد بازديد از اين نوشته: ۲]