تحقیقات جدید نشان می‌دهد که از هر ۵ آمریکایی، ۱ نفر اختلالات خلقی از جمله افسردگی را تجربه می‌کند. افسردگی می‌تواند اختلالی بسیار آزاردهنده بوده و در روند زندگی فرد برای هفته‌ها، ماه‌ها و سال‌ها اختلال ایجاد کند. اکثر افراد حداقل یک فرد را در اطراف خود که دچار این اختلال شده می‌شناسند.
بر خلاف شیوع نسبی افسردگی، دلایل نهفته در پشت آن همچنان در هاله‌ای از ابهام است. درمان موفق افسردگی‌های حاد می‌تواند با کمک دارو، به شکل روانی یا تلفیقی از هر دو انجام شود.
سروتونین، که یک انتقال‌دهنده‌ی عصبی بوده و از تریپتوفان به دست می‌آید وظایف متعددی در بدن انسان ایفا می‌کند. این ماده‌ی شیمیایی یا به عبارت دقیق‌تر مجراهای حاوی سروتونین در روند افسردگی دخیل هستند. در واقع متابولیسم تریپتوفان در تولید سروتونین تغییر جهت داده و به سمت تولید کینورنین می‌رود. به عبارت دیگر، انسدادهای ساختاری مولکولی سروتونین-تریپتوفان در کمیت‌های بسیار کم، منجر به کاهش تولید سروتونین می‌شود. کاهش میزان سروتونین به کاهش میزان خلق و خوی فرد می‌انجامد.
تحقیقات نشان می‌دهد که سروتونین به بروز احساسات شادی و تندرستی کلی بدن کمک می‌کند. همانطور که از اسمش پیداست، SSRIs یا همان بازدارنده‌های بازجذب سروتونین انتخابی از بازجذب آن در سلول‌های پیشاسیناپسی ممانعت می‌کند. این مسئله باعث افزایش میزان سروتونین موجود در گیرنده‌های پساسیناپسی می‌شود.
استفاده از SSRIs هایی مانند سیتالوپرام (سیلاکس) و اسکیتالوپرام (لکساپرو) بسیار شایع و گسترده است، و در بسیاری از کشورها به عنوان داروی اصلی برای افسردگی حاد تجویز می‌شوند. با این همه نمی‌توان گفت که سروتونین پایان کار است. تحقیقات اخیر نشان داده که بین افسردگی و فعالیت افزایش‌یافته‌ی سیستم ایمنی یا بیش‌فعالی آن ارتباط‌هایی وجود دارد.
(منبع: medicinenet)